Elke fakânsje wie ik by ús pake op de buorkerij Dat fûn ik machtig moai, dêr fjilde ik my frij Mei pake oan it wurk efter op it lân Fan biet’n en rjappels kriig ik een soad ferstân Beppe wie dan thûs en die dêr dan de kij En as dat dan wer klear wie, dan skoffelde se ek mei Mei syn allen gongen wy dan troch it fjild Een moaie herrinering net út te drukken yn jild Refr: Mei de hau tûsken de bieten en op knibbels troch de mais Sa wie ik my ús pake, dagen ûnderweis Súvery op rjappel lân, dat fûnen wy net gek mar hiel gewoan As it lân dan leech wie, de bieten wiene rooit De mais wie al hakselt, de rjappels oan de bulte gooit Dan moest it lân wer winterklear, de fiat kwam út it hok Rjappel bult moest ûnder kleed we hiene it bêst wol drok Oan de keuken tafel siet’n soms wol 12 man Elkenien koe mei ite, we hiene een soad te dwaan Nei iten gauw wer oan de gong, earst efkes lâns de kij Dat fûn ik minder moai, mar it hearde der ek by Refr. Se hiene ek een knecht, dêr groeide ik my op Doe’t hy der net mear wie, stie de wereld op syn kop Ik gong dêr faker hinne, it wurk dat moest klear Allinich koene pake en beppe dat net mear Sa bin we jieren troch gong, dat gie opsich wol bêst De kij wiene al fourt, it lânwurk die ik dêr nêst Mar op it lêst doe gong dat ek net mear Al it lân gong fourt en dat die bêst wol zeer.
Tekst: Marcel Meppelink