Se sei gjin mar fuort en dat die ik en gong nei de kroeg Ik woe net nei hús ta, ik wie nog net sloeg Ik hie alles al dyn, wat eigenlik net mocht Ik hie myn ziel oan de dúvel ferkocht Mar ik woe him werom ha En moest toen wêr nei de dúvel ta refr: Ik sit fêst tusken himmel en hel God jow my no is een lel Lit my no sjin hoe it mat Fêst tusken himmel en hel No bin ik wat âlder en dat sjochts, mar yn’e kop nog gelyk Tegearre mei myn maten, gjit it nog lyke briek. Hoe âlder hoe gekker, sizze se neat foar neat Fan ús fouten ha we hielendal neat leard My de jieren komt it ferstân Mar by ús bliuwt it mar gewoan It is 40 ier fjirder, stel dy foar en nog steeds yn’e kroeg Swetse oer froeger en dat it nergens op sloeg Mar wat wie it machtig moai, ik soe it sa wêr dwaan Werom yn’e tiid as een jonge man Feeste en sûpe en fan de froulje yn’e ban
Tekst: Marcel Meppelink